Στάσου Πλάι Μου: Η ταινία που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά
Ένας Συγγραφέας γράφει τα απομνημονεύματα της παιδικής παρέας του και μαζί του γυρνάμε στην παιδική - εφηβική ηλικία μας, ταυτιζόμενοι με τους ήρωες της ταινίας, σημαδεύοντας με αυτόν τον τρόπο μια ολόκληρη γενιά.
Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα The Body του κορυφαίου Στίβεν Κινγκ και ο τίτλος προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι του Μπεν Ε. Κινγκ, που ακούγεται στους τίτλους τέλους.
Η κλασική ταινία που σκηνοθέτησε ο Ρομπ Ράινερ έμελλε να σημαδέψει ανεξίτηλα μια ολόκληρη γενιά. αφηγείται την ιστορία του Γκόρντι, ενός συγγραφέα που θυμάται τα παλιά χρόνια της εφηβείας του όταν μαζί με τρεις φίλους του ξεκίνησαν να βρουν το πτώμα ενός εξαφανισμένου αγοριού που θεωρούνταν νεκρό.
Το 1959 στην πόλη Καστλ Ροκ του Όρεγκον, ο μικρός Γκόρντι είναι ένα ήσυχο, λάτρης των βιβλίων παιδί που του αρέσει να λέει και να γράφει ιστορίες. Ο πατέρας του δεν του δίνει και πολύ σημασία, ειδικά μετά το θάνατο του μεγαλύτερού του αδερφού, Ντάνι, σε τροχαίο. Ο Ντάνι έδινε μεγαλύτερη προσοχή στον Γκόρντι, απ' ό,τι οι γονείς του.
Ο Γκόρντι περνάει το χρόνο του με τρεις φίλους. Τον Κρις Τσέιμπερς, ο οποίος κατάγεται από οικογένεια με εγκληματίες και αλκοολικούς, τον Τέντι Ντουσάμπ, ένα εκκεντρικό αγόρι και ο Βερν Τέσιο, ένα λίγο υπέρβαρο παιδί που τρομάζει εύκολα και γι' αυτό γίνεται συχνά στόχος κοροϊδίας.
Οι τέσσερις μαθαίνουν ότι βρέθηκε το πτώμα ενός αγοριού, το οποίο πάτησε ένα τραίνο. Πιστεύουν ότι είναι ο αγνοούμενος Ρέι Μπρόουερ. Τότε αποφασίζουν να βρουν το πτώμα ψάχνοντας μέσα στο δάσος και ξεκινάνε έτσι μια διήμερη εκδρομή.
Στην πρώτη τους στάση θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το Μάιλο Πρέσμαν. Αργότερα θα κοντέψουν να σκοτωθούν, καθώς διασχίζοντας μια γέφυρα ενός τραίνου, ακούνε το τραίνο να πλησιάζει. Στο τέλος της μέρας, τα παιδιά κατασκηνώνουν και ο Γκόρντι αρχίζει να τους διηγείται μια ιστορία.
Αργότερα τη νύχτα, ο Κρις εξομολογείται στον Γκόρντι, τη φοβία του μη στιγματιστεί σαν εγκληματίας και δεν μπορεί να κάνει τίποτα στη ζωή του. Την επόμενη μέρα, συνεχίζουν κόβοντας δρόμο μέσα από ένα βάλτο και ανακαλύπτουν ότι είναι γεμάτος βδέλλες.
Εντοπίζουν το πτώμα το αγοριού και αποφασίζουν να κάνουν ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην αστυνομία. Η ταινία τελειώνει με τα αγόρια να επιστρέφουν σπίτι και να λένε αντίο ο ένας στον άλλο.
Ο Συγγραφέας δηλώνει ότι ο Βερν παντρεύτηκε αμέσως μετά το Λύκειο, έκανε παιδιά και δούλευε σε μια εταιρία. Ο Τέντι προσπάθησε να υπηρετήσει στο στρατό αλλά το πρόβλημα που είχε με το αυτί δεν του το επέτρεψε. Τελικά κατέληξε να πάει φυλακή για ένα διάστημα για παράνομες δουλειές που έκανε στο Καστλ Ροκ. Ο Κρις κατάφερε μαζί με τον Γκόρντι να φύγουν από την πόλη και έγινε δικηγόρος.
Αποκαλύπτει ότι ο Κρις μαχαιρώθηκε και πέθανε όταν προσπάθησε να σταματήσει έναν καυγά. Ο Συγγραφέας τελειώνει την ιστορία του, πηγαίνοντας το γιο του και το φίλο του για κολύμπι.
Τα γυρίσματα έγιναν στις καταπράσινες περιοχές του Όρεγκον, καλοκαιρινές εικόνες της φύσης που εναλλάσσονται πάνω στις γραμμές του τρένου, γέφυρες, λίμνες, με φόντο μια κωμόπολη της δεκαετίας του 60 που καθηλώνουν τον θεατή με τις ιστορίες και τις αγωνίες των μικρών πρωταγωνιστών.
Εντοπίζουν το πτώμα το αγοριού και αποφασίζουν να κάνουν ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην αστυνομία. Η ταινία τελειώνει με τα αγόρια να επιστρέφουν σπίτι και να λένε αντίο ο ένας στον άλλο.
Ο Συγγραφέας δηλώνει ότι ο Βερν παντρεύτηκε αμέσως μετά το Λύκειο, έκανε παιδιά και δούλευε σε μια εταιρία. Ο Τέντι προσπάθησε να υπηρετήσει στο στρατό αλλά το πρόβλημα που είχε με το αυτί δεν του το επέτρεψε. Τελικά κατέληξε να πάει φυλακή για ένα διάστημα για παράνομες δουλειές που έκανε στο Καστλ Ροκ. Ο Κρις κατάφερε μαζί με τον Γκόρντι να φύγουν από την πόλη και έγινε δικηγόρος.
Αποκαλύπτει ότι ο Κρις μαχαιρώθηκε και πέθανε όταν προσπάθησε να σταματήσει έναν καυγά. Ο Συγγραφέας τελειώνει την ιστορία του, πηγαίνοντας το γιο του και το φίλο του για κολύμπι.
Τα γυρίσματα έγιναν στις καταπράσινες περιοχές του Όρεγκον, καλοκαιρινές εικόνες της φύσης που εναλλάσσονται πάνω στις γραμμές του τρένου, γέφυρες, λίμνες, με φόντο μια κωμόπολη της δεκαετίας του 60 που καθηλώνουν τον θεατή με τις ιστορίες και τις αγωνίες των μικρών πρωταγωνιστών.
Μια γλυκιά ταινία, ένα νοσταλγικό road trip σε μια εποχή που χάθηκε για πάντα, η παρέα τους, είναι η δική μας παρέα την ξέγνοιαστη δεκαετία του 80 που έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους, οντάς εμείς ως παιδιά, πάντα θα φέρνουμε στο μυαλό μας τις εικόνες των απέραντων χωραφιών, με τα στάχια στην ύπαιθρο του Όρεγκον, όποτε σκεφτόμαστε το καλοκαίρι.
Ο βάλτος που έπεσαν τα παιδιά, φτιάχτηκε από το συνεργείο γιατί ήθελαν να είναι ασφαλή και δεν ήθελαν να τους ρίξουν σε έναν αληθινό βάλτο χωρίς να ξέρουν τι βρίσκεται εκεί μέσα. Αλλά ο Κόρεϊ Φέλντμαν δήλωσε σε συνέντευξή του, ότι ο τεχνητός βάλτος, φτιάχτηκε και γέμισε με νερό τον Ιούνιο και όταν άρχισαν τα γυρίσματα ήταν Αύγουστος. Έτσι ήταν έξω στο δάσος για 3 μήνες και δεν ήξεραν τι υπήρχε μέσα έτσι κι αλλιώς.
Ο Κίφερ Σάδερλαντ δήλωσε σε μια συνέντευξη ότι σε μία από τις τοποθεσίες που γυρίστηκε το φιλμ, είχε στηθεί ένα παζάρι, στο οποίο πήγαν ηθοποιοί και συνεργείο και αγόρασαν μπισκότα. Τα μπισκότα στη συνέχεια αποδείχτηκαν ότι περιείχαν μαριχουάνα και δύο ώρες αργότερα, το συνεργείο βρήκε τον Τζέρι Ο' Κόνελ να κλαίει και να "έχει κάνει κεφάλι" από τα μπισκότα.
Στη σκηνή που το τραίνο έρχεται κατά πάνω τους, οι Γουίλ Γουίτον και Τζέρι Ο' Κόνελ δεν έδειχναν αρκετά τρομαγμένοι. Τότε ο Ράινερ, επίτηδες, τους έβαλε τις φωνές μέχρι που άρχισαν να κλαίνε και έτσι γύρισαν τη σκηνή.
Σε συνέντευξή του ο Στίβεν Κινγκ αποκάλυψε ότι η σκηνή με τις βδέλλες, του έχει πραγματικά συμβεί.
Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 52,2 εκατομμύρια δολάρια.
Ο βάλτος που έπεσαν τα παιδιά, φτιάχτηκε από το συνεργείο γιατί ήθελαν να είναι ασφαλή και δεν ήθελαν να τους ρίξουν σε έναν αληθινό βάλτο χωρίς να ξέρουν τι βρίσκεται εκεί μέσα. Αλλά ο Κόρεϊ Φέλντμαν δήλωσε σε συνέντευξή του, ότι ο τεχνητός βάλτος, φτιάχτηκε και γέμισε με νερό τον Ιούνιο και όταν άρχισαν τα γυρίσματα ήταν Αύγουστος. Έτσι ήταν έξω στο δάσος για 3 μήνες και δεν ήξεραν τι υπήρχε μέσα έτσι κι αλλιώς.
Ο Κίφερ Σάδερλαντ δήλωσε σε μια συνέντευξη ότι σε μία από τις τοποθεσίες που γυρίστηκε το φιλμ, είχε στηθεί ένα παζάρι, στο οποίο πήγαν ηθοποιοί και συνεργείο και αγόρασαν μπισκότα. Τα μπισκότα στη συνέχεια αποδείχτηκαν ότι περιείχαν μαριχουάνα και δύο ώρες αργότερα, το συνεργείο βρήκε τον Τζέρι Ο' Κόνελ να κλαίει και να "έχει κάνει κεφάλι" από τα μπισκότα.
Στη σκηνή που το τραίνο έρχεται κατά πάνω τους, οι Γουίλ Γουίτον και Τζέρι Ο' Κόνελ δεν έδειχναν αρκετά τρομαγμένοι. Τότε ο Ράινερ, επίτηδες, τους έβαλε τις φωνές μέχρι που άρχισαν να κλαίνε και έτσι γύρισαν τη σκηνή.
Σε συνέντευξή του ο Στίβεν Κινγκ αποκάλυψε ότι η σκηνή με τις βδέλλες, του έχει πραγματικά συμβεί.
Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 52,2 εκατομμύρια δολάρια.
