Εριουργεῖον Μπριτάννια: Τα μυστικά κρύβονται στην καρδιά της πόλης...
Non omnis moriar: Δεν θα πεθάνω ολόκληρος (κάτι από μένα θα παραμείνει ζωντανό). Οράτιος, 65-8 π.Χ., Λατίνος ποιητής.
Στην άλλοτε προσφυγική Νέα Φιλαδέλφεια, δίπλα στο γήπεδο της ΑΕΚ και τον παραπόταμο Γιαμπουρλά ή Ποδονίφτη, δεσπόζει ακόμα, αν και ερειπωμένο, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτήρια της ελληνικής βιομηχανίας. Ένα κτήριο που άλλοτε ανέδιδε την φίνα και ραφιναρισμένη μυρωδιά του κασμηριού. Η κλωστοϋφαντουργία Μπριττάνια.
Η εν λόγω κλωστοϋφαντουργία με επωνυμία «Α.Ε BRITANNIA Αγγλική Εριουργία εν Ελλάδι» ιδρύεται περί το 1931 από την Αγγλική εταιρεία CROSLAND MOOR & CO L.M.D, τον Κ. Ναθαναήλ και την Εταιρεία «Γιαννούτσικος-Πετσιάβας» με αρχικό κεφάλαιο κίνησης 16000 αγγλικές λίρες.
Αντικείμενο της “Μπριττάνια” ήταν η κατασκευή και επεξεργασία μάλλινων υφασμάτων κασμηρίων. Ιδρυτής της ήταν ο πλήρως καταρτισμένος στην Αγγλική σχολή Υφαντουργική σχολή, Σολομών Αχλάδεφ. Το κτήριό της ανέλαβε ο εμπειρότατος μηχανικός Ν. Γαβαλάς με την εποπτεία του καθηγητή τού Πολυτεχνείου, Αχιλλέα Καρρά. Όσον αφορά τον μηχανολογικό εξοπλισμό τού 250 ιστών υφαντουργείου, τού πλυντηρίου του φινιστηρίου και του βαφείου προερχόταν εξ ολοκλήρου από αγγλικούς βιομηχανικούς οίκους.
Στο σύνολό τους, οι 300 εργάτες της ήταν πρόσφυγες ενώ πάνω από το 60% ήταν γυναίκες, καθώς τα ντελικάτα χέρια των κοριτσιών ήταν πιο κατάλληλα να επιτηδεύονται με εργασίες όπως η αφαίρεση των κόμπων κατά την ύφανση ή το μαντάρισμα. Οι βάρδιες στο εργοστάσιο ήταν τρεις, ενώ την βραδινή την αναλάμβαναν αποκλειστικά οι άνδρες εργαζόμενοι.
Η βιομηχανία μεσουράνησε στην Ελλάδα ενώ ξεπέρασε τα ίδια τα αγγλικά στάνταρ όσον αφορά την ικανότητα των υφαντριών. Αυτό ήταν απότοκο και της ίδιας της αντιμετώπισης των εργατών από την εργοδότρια “Μπριττάνια”.
Στα σκληρά χρόνια τού πολέμου και της κατοχής, η επιχείρηση “Μπιττάνια” δεν εξαιρεί την παρουσία της από το μέτωπο του πολέμου. Το 1940 διαθέτει υφάσματα και εργατικό δυναμικό στις οργανώσεις “Φανέλα τού στρατιώτη” και “κάλτσα τού στρατιώτη” με σκοπό την δημιουργία ρουχισμού για τους άνδρες που πολεμούσαν στο μέτωπο.
Η βιομηχανία “Μπιττάνια” αγαπήθηκε και ενισχύθηκε πολύ από τους Έλληνες. Άκμασε και έγινε διάσημη και εκτός Ελλάδος. Η άριστη ποιότητα των υφασμάτων και κασμηρίων της, αυτή που την καθιέρωσε, τα επόμενα χρόνια άρχισε να γίνεται η αιτία της πτώσης της. Με τις ασφυκτικές οικονομικές πιέσεις που δεχόταν εξαιτίας του ανοίγματος της αγοράς και της εισροής ξένων προμηθευτών στην ελληνική οικονομική πραγματικότητα η “Μπριττάνια” σφραγίζει οριστικά τις πόρτες της το 2007 κλείνοντας μαζί της και 76 χρόνια αξιοπρεπούς ιστορικής πορείας.
Κάθε διαβάτης που περνά δίπλα από το τεράστιο κτήριο που στέγαζε την παραγωγική αυτή μονάδα είναι αδύνατον να μην νιώσει δέος από την μεγάλη πινακίδα με την λέξη “ΜΠΡΙΤΤΑΝΙΑ”, η οποία βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της βιομηχανίας. Αν κρυφοκοιτάξει καθώς περπατά μπορεί να δει μέσα στην εγκαταλελειμμένη επιχείρηση σημάδια πρόσφατης ανθρώπινης παρουσίας. Αν η φύση του είναι περίεργη δίνοντας απλά ένα σπρώξιμο στην πόρτα μπορεί να μπει μέσα και να δει την κατάστασή της τώρα.
Σε μόλις 15 χρόνια παραγκωνισμού το κτήριο έχει γεμίσει με γκράφιτι και σκουπίδια ενώ εμφανέστατη είναι και η παρουσία ομάδων που καταπιάνονται με δαιμονικές επικλήσεις και τελετές. Πεταμένα τραπουλόχαρτα, μυστικά σύμβολα αλχημιστών, ανεξήγητη παρουσία υλικών, ακατάληπτες γλώσσες, όλα συνθέτουν ένα τοπίο που γεννά προβληματισμό. Άραγε πώς ο δαίμονας κρύβεται μέσα σε φαινομενικά άκακα περιβάλλοντα;
Στην άλλοτε προσφυγική Νέα Φιλαδέλφεια, δίπλα στο γήπεδο της ΑΕΚ και τον παραπόταμο Γιαμπουρλά ή Ποδονίφτη, δεσπόζει ακόμα, αν και ερειπωμένο, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτήρια της ελληνικής βιομηχανίας. Ένα κτήριο που άλλοτε ανέδιδε την φίνα και ραφιναρισμένη μυρωδιά του κασμηριού. Η κλωστοϋφαντουργία Μπριττάνια.
Η εν λόγω κλωστοϋφαντουργία με επωνυμία «Α.Ε BRITANNIA Αγγλική Εριουργία εν Ελλάδι» ιδρύεται περί το 1931 από την Αγγλική εταιρεία CROSLAND MOOR & CO L.M.D, τον Κ. Ναθαναήλ και την Εταιρεία «Γιαννούτσικος-Πετσιάβας» με αρχικό κεφάλαιο κίνησης 16000 αγγλικές λίρες.
Αντικείμενο της “Μπριττάνια” ήταν η κατασκευή και επεξεργασία μάλλινων υφασμάτων κασμηρίων. Ιδρυτής της ήταν ο πλήρως καταρτισμένος στην Αγγλική σχολή Υφαντουργική σχολή, Σολομών Αχλάδεφ. Το κτήριό της ανέλαβε ο εμπειρότατος μηχανικός Ν. Γαβαλάς με την εποπτεία του καθηγητή τού Πολυτεχνείου, Αχιλλέα Καρρά. Όσον αφορά τον μηχανολογικό εξοπλισμό τού 250 ιστών υφαντουργείου, τού πλυντηρίου του φινιστηρίου και του βαφείου προερχόταν εξ ολοκλήρου από αγγλικούς βιομηχανικούς οίκους.
Στο σύνολό τους, οι 300 εργάτες της ήταν πρόσφυγες ενώ πάνω από το 60% ήταν γυναίκες, καθώς τα ντελικάτα χέρια των κοριτσιών ήταν πιο κατάλληλα να επιτηδεύονται με εργασίες όπως η αφαίρεση των κόμπων κατά την ύφανση ή το μαντάρισμα. Οι βάρδιες στο εργοστάσιο ήταν τρεις, ενώ την βραδινή την αναλάμβαναν αποκλειστικά οι άνδρες εργαζόμενοι.
Η βιομηχανία μεσουράνησε στην Ελλάδα ενώ ξεπέρασε τα ίδια τα αγγλικά στάνταρ όσον αφορά την ικανότητα των υφαντριών. Αυτό ήταν απότοκο και της ίδιας της αντιμετώπισης των εργατών από την εργοδότρια “Μπριττάνια”.
Στα σκληρά χρόνια τού πολέμου και της κατοχής, η επιχείρηση “Μπιττάνια” δεν εξαιρεί την παρουσία της από το μέτωπο του πολέμου. Το 1940 διαθέτει υφάσματα και εργατικό δυναμικό στις οργανώσεις “Φανέλα τού στρατιώτη” και “κάλτσα τού στρατιώτη” με σκοπό την δημιουργία ρουχισμού για τους άνδρες που πολεμούσαν στο μέτωπο.
Η βιομηχανία “Μπιττάνια” αγαπήθηκε και ενισχύθηκε πολύ από τους Έλληνες. Άκμασε και έγινε διάσημη και εκτός Ελλάδος. Η άριστη ποιότητα των υφασμάτων και κασμηρίων της, αυτή που την καθιέρωσε, τα επόμενα χρόνια άρχισε να γίνεται η αιτία της πτώσης της. Με τις ασφυκτικές οικονομικές πιέσεις που δεχόταν εξαιτίας του ανοίγματος της αγοράς και της εισροής ξένων προμηθευτών στην ελληνική οικονομική πραγματικότητα η “Μπριττάνια” σφραγίζει οριστικά τις πόρτες της το 2007 κλείνοντας μαζί της και 76 χρόνια αξιοπρεπούς ιστορικής πορείας.
Κάθε διαβάτης που περνά δίπλα από το τεράστιο κτήριο που στέγαζε την παραγωγική αυτή μονάδα είναι αδύνατον να μην νιώσει δέος από την μεγάλη πινακίδα με την λέξη “ΜΠΡΙΤΤΑΝΙΑ”, η οποία βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της βιομηχανίας. Αν κρυφοκοιτάξει καθώς περπατά μπορεί να δει μέσα στην εγκαταλελειμμένη επιχείρηση σημάδια πρόσφατης ανθρώπινης παρουσίας. Αν η φύση του είναι περίεργη δίνοντας απλά ένα σπρώξιμο στην πόρτα μπορεί να μπει μέσα και να δει την κατάστασή της τώρα.
Σε μόλις 15 χρόνια παραγκωνισμού το κτήριο έχει γεμίσει με γκράφιτι και σκουπίδια ενώ εμφανέστατη είναι και η παρουσία ομάδων που καταπιάνονται με δαιμονικές επικλήσεις και τελετές. Πεταμένα τραπουλόχαρτα, μυστικά σύμβολα αλχημιστών, ανεξήγητη παρουσία υλικών, ακατάληπτες γλώσσες, όλα συνθέτουν ένα τοπίο που γεννά προβληματισμό. Άραγε πώς ο δαίμονας κρύβεται μέσα σε φαινομενικά άκακα περιβάλλοντα;
Ποια είναι τα αληθινά νοήματα των λέξεων; Ποιον κώδικα μοιράζονται οι “σύγχρονοι αλχημιστές” και για ποιο λόγο; Γιατί όσοι εποφθαλμιούν το ανθρώπινο είδος κάνουν όπλο τους την ασυνεννοησία και το συγκεκαλυμμένο μήνυμα και επιθυμούν να προσκαλούνται και να μιλούν είτε με συμβολισμούς, είτε ανάποδα, είτε σε πεθαμένες γλώσσες;
Κατά την ημερήσια έρευνά μας στο χώρο της Μπριττάνια, τον οποίο επισκεφτήκαμε παρατηρήσαμε επιδαπέδιες αποτυπώσεις πεντάλφας, κύκλους προστασίας από λάδι, σύμβολα αλχημιστών σε τοίχους, όπως και μυστηριώδεις συμβολισμούς που πλαισίωναν αναρχικά μηνύματα. Άραγε τι σημαίνουν αυτά για όσους τα αποτύπωσαν; Ποια η πρόθεσή τους; Σε ποιον πραγματικά απευθύνονται; Οι γράφοντες και δημιουργοί ήξεραν την πραγματική σημασία των συμβόλων που αποτύπωσαν; Και τελικά τι μπορεί να αντιλαμβάνεται το μυαλό υμών, των υποφαινομένων που μπήκαμε σε αυτό το κτήριο ως αναζητητές;
Το σύμβολο, ο κώδικας, η γλώσσα και η κατανόησή τους από τουλάχιστον 2 ανθρώπους είναι το βασικότερο στοιχείο για να μπορέσουν να ομαδοποιηθούν. Η παραπάνω αλήθεια είναι αρκετή ώστε να αντιληφθούμε την ανάγκη όλων των μυστικών αδελφοτήτων, ταγμάτων να αποκτήσουν μεταξύ των μελών έναν ειδικό τρόπο επικοινωνίας.
Όχι, γιατί οι ίδιες οι οντότητες χρειάζονται όλο αυτό το συγκεκριμένο μυστικό περιβάλλον, αλλά γιατί ο άνθρωπος σχηματίζοντας τις σφραγίδες τους και δημιουργώντας τελετουργικά με συμβολισμούς τα οποία ντύνει με συγκεκριμένες γλώσσες γίνεται ο ίδιος εκφραστής της πρόκλησης του κακού. Ταυτίζεται με τον δαίμονα. Γίνεται φερέφωνό του και περνά το μήνυμά του ανεπηρέαστο από την κοινή λογική και γλώσσα, στην οποία μπορεί να χαθεί ή να ευτελιστεί.
Στην Πρωινή μας επίσκεψη στο χώρο βιώναμε περιστασιακά μία αλλόκοσμη παρουσία να μας παρακολουθεί ανά διαστήματα. Ένα μέλος της ομάδας μας ισχυρίζεται ότι με την άκρη του ματιού του αλλά καθαρά είδε μία σκιά ψηλή και λεπτή να φεύγει αστραπιαία και να χάνεται πίσω από μία είσοδο. Καθώς και στο απόλυτο σκοτάδι του υπογείου στο Μπριτάννια ο φωτογραφικός φακός σε long exposure έπιασε μία φωτεινή κίνηση παράλληλα της οροφής. Εξωτερικές φωτεινές πηγές και περίπτωση αντανάκλασης σε κάποια επιφάνεια αποκλείστηκαν.
Το Βράδυ της 9ης Απριλίου η ομάδα βρέθηκε στο Μπριτάννια για την νυχτερινή της έρευνα γύρω τις 10 το βράδυ, ξεκινώντας με το walkthrough μέχρι τις 5 το ξημέρωμα όταν και αποχώρησε έχοντας ολοκληρώσει την έρευνα .
Στην νυχτερινή περιήγηση μας πέσαμε πάνω στο τραπουλόχαρτο 3 καρό, το οποίο δεν υπήρχε κατά την πρωινή μας επίσκεψη εκεί. Σύμφωνα με τους 52 δαιμονες της τράπουλας. Το 3 καρό χρησιμοποιείτε σε επικλήση στον δαίμονα Βερίν, τον δαίμονα της υγείας και της ανυπομονησίας.
Η λέξη Μαμωνάς απαντά τέσσερις φορές στην Καινή Διαθήκη και είναι αραμαϊκής προέλευσης, Η θεολογική σημασία του όρου σχετίζεται με την πλεονεξία και προσκόλλησης στα υλικά αγαθά.
Ο Μαμωνάς είναι άδικος, αλλά και ψεύτης και απατηλός, αφού είναι μωρία να στηρίζεται κανείς σε φθαρτά αγαθά τα οποία ο χρόνος αφανίζει και ο θάνατος αχρηστεύει. Ο Μαμωνάς πιστεύεται ότι είναι ένα από τα πολλά ονόματα του Σατανά.. Βελζεβουλ.. Εωσφόρος.
Τα συναισθήματά μας ήταν φορτισμένα καθώς για αρκετή ώρα η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και αποπνικτική.
Σε ό,τι αφορά τον χώρο και τα αντικείμενα που βρίσκονταν σε αυτόν εντοπίσαμε ένα μεμονωμένο τραπουλόχαρτο, στοιχείο που αποτελεί απόδειξη διενέργειας σατανιστικής τελετής. Επίσης, παρατηρήσαμε αναρχικά συνθήματα στους τοίχους τα οποία πλαισίωναν ακατάληπτες συμβολικές γραφές. Τέλος, ανεξήγητη ήταν η παρουσία μπιτονιών με κρασί και λάδι στο χώρο, καθώς και αντικειμένων που θυμίζουν κτερίσματα. Για παράδειγμα το κεφάλι μιας κούκλας, χτένες και πολλά άλλα.
Στις συνεδρίες του Χάρη και των λατινικών έχουμε και στις δύο γλώσσες τον υβριστικό σφετερισμό αγιοσύνης εκπεφρασμένο με τα ελληνικά λόγια “άγιος είμαι”, και στα λατινικά “σάνκτουμ σουμ” δηλαδή “άγιο είμαι”.
Ακόμα, η παραπομπή μας στην Φινλανδία στις ερωτήσεις τού Χάρη για τον πόλεμο με την συναφή αμφιβολία μας καθώς ο ομιλών ισχυρίστηκε ότι είναι διάβολος, δηλαδή συκοφάντης.
Για ακόμη μια φορά η ψυχή μας γέμισε απορίες, έκπληξη και ελπίδες για το επέκεινα. Ποια θα είναι η υπόστασή μας αφού βιώσουμε τον θάνατο; Άραγε η έκφραση “για πάντα” όσο παρωχημένη κι αν ακούγεται για το ανθρώπινο σώμα πόσο συμβατή και ρεαλιστική μπορεί να είναι με την ανθρώπινη ψυχή; Και από την άλλη... πού πραγματικά βρίσκεται η κόλαση;
Είναι ένας δυστοπικός τιμωρητικός για τις αμαρτίες προορισμός; Είναι κάτι ανύπαρκτο; Ή μήπως όπως είπε ο ίδιος ο Σαίξπηρ οι πρεσβευτές της βρίσκονται ανάμεσά μας; “Η κόλαση είναι άδεια, αλλά όλοι οι δαίμονες είναι εδώ”...
Κατά την ημερήσια έρευνά μας στο χώρο της Μπριττάνια, τον οποίο επισκεφτήκαμε παρατηρήσαμε επιδαπέδιες αποτυπώσεις πεντάλφας, κύκλους προστασίας από λάδι, σύμβολα αλχημιστών σε τοίχους, όπως και μυστηριώδεις συμβολισμούς που πλαισίωναν αναρχικά μηνύματα. Άραγε τι σημαίνουν αυτά για όσους τα αποτύπωσαν; Ποια η πρόθεσή τους; Σε ποιον πραγματικά απευθύνονται; Οι γράφοντες και δημιουργοί ήξεραν την πραγματική σημασία των συμβόλων που αποτύπωσαν; Και τελικά τι μπορεί να αντιλαμβάνεται το μυαλό υμών, των υποφαινομένων που μπήκαμε σε αυτό το κτήριο ως αναζητητές;
Το σύμβολο, ο κώδικας, η γλώσσα και η κατανόησή τους από τουλάχιστον 2 ανθρώπους είναι το βασικότερο στοιχείο για να μπορέσουν να ομαδοποιηθούν. Η παραπάνω αλήθεια είναι αρκετή ώστε να αντιληφθούμε την ανάγκη όλων των μυστικών αδελφοτήτων, ταγμάτων να αποκτήσουν μεταξύ των μελών έναν ειδικό τρόπο επικοινωνίας.
Όχι, γιατί οι ίδιες οι οντότητες χρειάζονται όλο αυτό το συγκεκριμένο μυστικό περιβάλλον, αλλά γιατί ο άνθρωπος σχηματίζοντας τις σφραγίδες τους και δημιουργώντας τελετουργικά με συμβολισμούς τα οποία ντύνει με συγκεκριμένες γλώσσες γίνεται ο ίδιος εκφραστής της πρόκλησης του κακού. Ταυτίζεται με τον δαίμονα. Γίνεται φερέφωνό του και περνά το μήνυμά του ανεπηρέαστο από την κοινή λογική και γλώσσα, στην οποία μπορεί να χαθεί ή να ευτελιστεί.
Στην Πρωινή μας επίσκεψη στο χώρο βιώναμε περιστασιακά μία αλλόκοσμη παρουσία να μας παρακολουθεί ανά διαστήματα. Ένα μέλος της ομάδας μας ισχυρίζεται ότι με την άκρη του ματιού του αλλά καθαρά είδε μία σκιά ψηλή και λεπτή να φεύγει αστραπιαία και να χάνεται πίσω από μία είσοδο. Καθώς και στο απόλυτο σκοτάδι του υπογείου στο Μπριτάννια ο φωτογραφικός φακός σε long exposure έπιασε μία φωτεινή κίνηση παράλληλα της οροφής. Εξωτερικές φωτεινές πηγές και περίπτωση αντανάκλασης σε κάποια επιφάνεια αποκλείστηκαν.
Το Βράδυ της 9ης Απριλίου η ομάδα βρέθηκε στο Μπριτάννια για την νυχτερινή της έρευνα γύρω τις 10 το βράδυ, ξεκινώντας με το walkthrough μέχρι τις 5 το ξημέρωμα όταν και αποχώρησε έχοντας ολοκληρώσει την έρευνα .
Στην νυχτερινή περιήγηση μας πέσαμε πάνω στο τραπουλόχαρτο 3 καρό, το οποίο δεν υπήρχε κατά την πρωινή μας επίσκεψη εκεί. Σύμφωνα με τους 52 δαιμονες της τράπουλας. Το 3 καρό χρησιμοποιείτε σε επικλήση στον δαίμονα Βερίν, τον δαίμονα της υγείας και της ανυπομονησίας.
Η λέξη Μαμωνάς απαντά τέσσερις φορές στην Καινή Διαθήκη και είναι αραμαϊκής προέλευσης, Η θεολογική σημασία του όρου σχετίζεται με την πλεονεξία και προσκόλλησης στα υλικά αγαθά.
Ο Μαμωνάς είναι άδικος, αλλά και ψεύτης και απατηλός, αφού είναι μωρία να στηρίζεται κανείς σε φθαρτά αγαθά τα οποία ο χρόνος αφανίζει και ο θάνατος αχρηστεύει. Ο Μαμωνάς πιστεύεται ότι είναι ένα από τα πολλά ονόματα του Σατανά.. Βελζεβουλ.. Εωσφόρος.
Τα συναισθήματά μας ήταν φορτισμένα καθώς για αρκετή ώρα η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και αποπνικτική.
Σε ό,τι αφορά τον χώρο και τα αντικείμενα που βρίσκονταν σε αυτόν εντοπίσαμε ένα μεμονωμένο τραπουλόχαρτο, στοιχείο που αποτελεί απόδειξη διενέργειας σατανιστικής τελετής. Επίσης, παρατηρήσαμε αναρχικά συνθήματα στους τοίχους τα οποία πλαισίωναν ακατάληπτες συμβολικές γραφές. Τέλος, ανεξήγητη ήταν η παρουσία μπιτονιών με κρασί και λάδι στο χώρο, καθώς και αντικειμένων που θυμίζουν κτερίσματα. Για παράδειγμα το κεφάλι μιας κούκλας, χτένες και πολλά άλλα.
Στις συνεδρίες του Χάρη και των λατινικών έχουμε και στις δύο γλώσσες τον υβριστικό σφετερισμό αγιοσύνης εκπεφρασμένο με τα ελληνικά λόγια “άγιος είμαι”, και στα λατινικά “σάνκτουμ σουμ” δηλαδή “άγιο είμαι”.
Ακόμα, η παραπομπή μας στην Φινλανδία στις ερωτήσεις τού Χάρη για τον πόλεμο με την συναφή αμφιβολία μας καθώς ο ομιλών ισχυρίστηκε ότι είναι διάβολος, δηλαδή συκοφάντης.
Για ακόμη μια φορά η ψυχή μας γέμισε απορίες, έκπληξη και ελπίδες για το επέκεινα. Ποια θα είναι η υπόστασή μας αφού βιώσουμε τον θάνατο; Άραγε η έκφραση “για πάντα” όσο παρωχημένη κι αν ακούγεται για το ανθρώπινο σώμα πόσο συμβατή και ρεαλιστική μπορεί να είναι με την ανθρώπινη ψυχή; Και από την άλλη... πού πραγματικά βρίσκεται η κόλαση;
Είναι ένας δυστοπικός τιμωρητικός για τις αμαρτίες προορισμός; Είναι κάτι ανύπαρκτο; Ή μήπως όπως είπε ο ίδιος ο Σαίξπηρ οι πρεσβευτές της βρίσκονται ανάμεσά μας; “Η κόλαση είναι άδεια, αλλά όλοι οι δαίμονες είναι εδώ”...
Αποστολή - Φωτογραφίες - Βίντεο - Κείμενα: The Codex Cultus Concept
