Νάξος: Στα απομεινάρια μιας ξενοδοχειακής μονάδος που δεν έγινε πότε....

Σε μια από τις πιο όμορφες τοποθεσίες της Νάξου, στέκονται τα απομεινάρια μια άλλης εποχής.. Τα απομεινάρια μιας προσπάθειας ανέγερσης ξενοδοχειακής μονάδος που δεν έγινε πότε....

Έκπληξη προκαλεί στους τουρίστες που επισκέπτονται πρώτη φορά την παραλία Αλυκό στην Νάξο, το μισοτελειωμένο ξενοδοχειακό συγκρότημα, που στην πρώτη ματιά, φαντάζει σαν κάποιο γκρεμισμένο κάστρο της αρχαιότητας. Αρκετοί λουόμενοι περπατούν στους διαδρόμους του και προσπαθούν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή..



Το Αλυκό

 
Η δασική έκταση του Αλυκού Νάξου βρίσκεται στα νοτιοδυτικά παράλια του νησιού νότια απ’ τη Μ. Βίγλα και το Καστράκι, μετά την Γλυφάδα. Αποτελεί μικρή χερσόνησο, η οποία εισχωρεί στη θάλασσα από την οποία βρέχεται από τις τρεις πλευρές της.



Η έκταση αυτή καλύπτεται στο μεγαλύτερο μέρος της από αυτοφυή δενδρώδη βλάστηση (δάσος κέδρων) σε ποσοστό 85%.

Η όλη έκταση της χερσονήσου καλύπτεται από στρώμα λεπτής άσπρης άμμου και υπάρχουν σ’ αυτήν εγκατεσπαρμένοι αμμώδεις λοφίσκοι οι «αμμόλοφοι», οι περιβόητες «αμμοθίνες». Το έδαφος είναι αμμοαργιλώδες και καλύπτεται από θίνες, οι οποίες περιορίζονται στο εσωτερικό της χερσονήσου λόγω της υπάρχουσας θαμνώδους βλάστησης από κέδρους και σχίνους.

Το φαινόμενο του σχηματισμού των αμμοθινών στη χερσόνησο του Αλυκού, λόγω της ήπιας εξέλιξής του, ανάγεται σε χρόνο πριν από τον 19ο αιώνα και επί πλέον υποδεικνύει την παράλληλη ύπαρξη δασικής βλάστησης, δεδομένου ότι αυτή η βλάστηση είναι ο σημαντικότερος παράγοντας δημιουργίας των αμμοθινών, διότι λειτουργεί ανασχετικά στη μετακίνηση της άμμου σε μεγάλες αποστάσεις και συντείνει στη δημιουργία θινών

Η θάλασσα σχηματίζει γύρω απ’ το Αλυκό μικρούς κολπίσκους με αμμουδερές παραλίες και απότομα υπερυψωμένα πρανή στα νότια και δυτικά.

Το Αλυκό παραμένει ως σήμερα ένα απ’ τα μοναδικά παραθαλάσσια μέρη στην τουριστική περιοχή της Νάξου, που διατηρεί την παρθενικότητά και τη μοναδικότητά του και προκαλεί το θαυμασμό σε κάθε επισκέπτη.

Εκεί λοιπόν στην δημόσια δασική έκταση, με το σπάνιο στη Μεσόγειο κεδροδάσος, με τις μοναδικού φυσικού κάλλους αμμοθίνες, προσπάθησαν να φτιάξουν μια ξενοδοχειακή μονάδα που χάρις στα αντανακλαστικά των κατοίκων της περιοχής δεν έγινε πότε.

Ετσι η παραλία παραμένει δημόσια και προσβάσιμη για όλους, τα ερείπια των τεράστιων κτιρίων, καταφαγωμένα απ’ την αλμύρα και την πολυκαιρία, παραμένουν εκεί δίνοντας στον χώρο κάτι παράξενο και απόκοσμο....




Το Αλυκό σώθηκε στα πέτρινα χρόνια της χούντας από ολοσχερή οικολογική καταστροφή χάρη σε μια χούφτα απλών υπαλλήλων και κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους, την ταραγμένη εποχή του 67.

Το Memory Life, βρέθηκε εκεί και σας μεταφέρει εικόνες, του παράξενου αυτού κτιρίου που στέκει ακίνητο στον χρόνο...



Η παχιά λευκή άμμος και η θέα από το ύψωμα που είναι κτισμένο το ξενοδοχείο, είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά του χώρου.





Περίτεχνα γκράφιτι, κάποια από αυτά είναι πραγματικά έργα τέχνης. Η μυρωδιά από την υγρασία είναι έντονη στα πρώτα βήματα μέσα στα δωμάτια του κτιρίου.


Το πρώτο κτίριο που αντικρίζει κάνεις φτάνοντας στο χώρο....


Ενα από τα εντυπωσιακά γκράφιτι του κτιρίου


Το ισόγειο έχει μετατραπεί σε γκαράζ σε αρκετά σημεία του


Στα ενδότερα του ισογείου...


Η θάλασσα μέσα από τα δωμάτια του πρώτου ορόφου...

Χαλάσματα και ανοίγματα που βλέπουν προς τα υπόγεια σε αρκετά σημεία του κτιρίου κάτι σαν αεραγωγοί..


Δαιδαλώδεις διάδρομοι με δωμάτια δεξιά και αριστερά


Κεντρικός διάδρομος


Δωμάτιο υπογείου
 

Στα χρόνια των μνημονίων το Αλυκό τυχαία διασώθηκε απ’ τις δαγκάνες του ΤΑΫΠΕΔ και δεν ξεπουλήθηκε αντί πινακίου φακής.

Ευχαριστούμε την κάτοικο της περιοχής, για τις πληροφορίες που μας έδωσε.

Πληροφορίες και από το βιβλίο του Νίκου Λεβογιάννη, (Νεότερη ιστορία της Νάξου τόμος Β΄ (ανέκδοτο έργο).

Αποστολή - Φωτογραφίες : Χάρης Ντακ
Καλοκαίρι 2016