«Ολυμπία»: Το άγνωστο ναυάγιο της Αμοργού
«Στις Μάκαρες το έπιασε βοριάς. Ερχόταν να αράξει κάπου απάνεμα, μέχρι να κοπάσει η θάλασσα. Νόμιζε πως ο Λίβερος ήταν αγκυροβόλιο. Έριξε άγκυρα, αλλά δεν το κράτησε και έπεσε στα βράχια».
Αυτά ήταν τα λόγια του κ. Νικήτα, σύμφωνα με το aegiali.gr. Ο καφετζής από την Κολοφάνα, θυμάται το ναυάγιο «Ολυμπία», που εντυπωσίασε τον Luc Besson, και το επέλεξε για σκηνικό στο «Απέραντο Γαλάζιο».
Το κύμα περνάει μέσα από τα τρυπημένα αμπάρια του και σκάει στις πέτρες της ακτής. Το παρατημένο σκαρί δημιουργεί μια μυστηριώδη μελαγχολία... Στη σκουριασμένη πλώρη του διακρίνεται ακόμα ανάγλυφο το παλιό του όνομα, αυτό που είχε πριν μετονομαστεί σε «Ολυμπία»: «Inland» .
Η Κολοφάνα είναι ένα χωριό που μπορεί να σε μαγέψει, καθώς μοιάζει να έχει παραμείνει στο παρελθόν. Ελληνικός καφές, κουβέντα στο καφενείο του χωρίου, γραφικά ταβερνάκια και η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού, είναι αυτά που συνάντα ο επισκέπτης καθώς διασχίζει το χωρίο.
Έτσι νοιώσαμε και εμείς καθώς περάσαμε το τόπο αυτό, ένα ζεστό πρωινό του Αυγούστου, ορμώμενοι προς το ναυάγιο και προς εξερεύνηση ενός κομματιού της Αμοργού, όχι και τόσο διάσημου, αλλά αφάνταστα γοητευτικού, που μας προκάλεσε έκπληξη καθώς είχε διαφυγή της προσοχής μας τα πολλά χρόνια που επισκεπτόμαστε το νησί.
Το χωριό, μαζί με την Αρκεσίνη και την Καλοταρίτισσα, αποτελεί το ιδανικό ορμητήριο για τον κλειστό όρμο του Κάτω Κάμπου, τη μικρή παραλία στα Παραδείσια και τον όρμο του Λίβερου με το Ναυάγιο.
Το ναυάγιο στην Κάτω Μεριά έχει μετατραπεί σε ένα από τα τουριστικά αξιοθέατα της Αμοργού. Άλλωστε, έχει πρωταγωνιστήσει και στο «Απέραντο Γαλάζιο», μόνο που για τις ανάγκες της ταινίας υποτίθεται ότι είναι στην Σικελία.
Πίσω απ' την ιστορία του ναυαγίου, κρύβονται σύγχρονοι πειρατές, δεν είναι τόσο διάσημο όσο το ναυάγιο της Ζακύνθου, όμως πολλοί τουρίστες γνωρίζουν για αυτό και οι περισσότεροι το επισκέπτονται, κατά την παραμονή μας εκεί, συναντήσαμε πολλούς που χαιρετίσαμε ευγενικά και ανταλλάξαμε ένα χαμόγελο.
Αφήσαμε το όχημα μας στον ασφαλτόδρομο και πήραμε το μονοπάτι δίπλα από το καρνάγιο, που βγάζει στην παραλία. Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα από τα δεξιά μας, ήταν το σημάδι ότι φτάσαμε, καθώς οδηγούσαμε προς την Καλοταρίτισσα, σταματήσαμε και πήραμε με τα ποδιά το μονοπάτι που οδηγεί στην μικρή παράλια.
Η θέα από μακριά είναι μαγευτική, δεν περιγράφεται με λόγια, ένας ζωντανός πίνακας ζωγραφικής απλώθηκε μπροστά μας.
Η μικρή αμμουδερή παράλια, λόγο των ρευμάτων ξεβράζει σκουπίδια από όλο τον κόσμο που ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι αρμόδιοι του δήμου καίνε λίγο πιο πάνω, κάποιοι βουτούσαν για να πλησιάσουν το σκουριασμένο κύτος, εμείς δεν το κάναμε, λίγο παρακάτω έχει πολλές όμορφες παράλιες για μια δροσιστική βουτιά κάτω απ' τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο.
Κατά την αποχώριση μας, δεν ήταν λίγες οι φορές που κοντοστεκόμασταν και γυρίζαμε το βλέμμα προς την θάλασσα με σκοπό να δούμε την εικόνα για άλλη μια φορά.
Αποστολή - Φωτογραφίες; Χάρης Ντακ
Κωνσταντίνος Δ
